Gdański Uniwersytet Medyczny Katedra i Klinika Chirurgii Onkologicznej

"Moja choroba ,,zmusiła mnie" do wizyty w GUM. Tutaj pracują LUDZIE Z POWOŁANIEM !Wszystkim ,,polecam" , ale nikomu ,,nie życzę "! To jednak szpital ..."

"okropna obsługa na recepcji, brak jakiejkolwiek postawy proklienckiej i empatii do drugiego człowieka, zwłaszcza do osób starszych."

"Opinia dotyczy informacji i opieki psychologicznej pacjenta. Pacjent na oddziale Chirurgii onkologicznej Smoluchowskiego 17 w Gdańsku, nie otrzymuje żadnych informacji. Nie wiadomo kto jest lekarzem prowadzącym. Nie wiadomo kiedy będą badania czy zabieg, nawet w dniu zabiegu. Lekarze przychodzący na obchód nie są wprowadzeni w historię pacjenta. Owszem, sprawdzają parametry, troszczą się o pacjenta wedle wyników badań, wydają doraźne dyspozycje, ale nic nie potrafią powiedzieć na temat dalszego postępowania, wyników (choćby kiedy będą wyniki biopsji) - jedynie pomoc doraźna. I byle szybciej obskoczyć oddział (niestety operacje czekają). Nie wiadomo nawet kiedy będzie coś wiadomo. Brak diety dla pacjenta, brak informacji co może jeść. Rodzina mogła by przygnieść skoro szpital jest całkowicie niewydolny pod tym względem. Przecież pacjentowi wystarczy woda. Pacjent ma czekać i popijać wodę którą zresztą dostarcza też rodzina. Tylko nie wie na co. Trzymanie w niepewności i brak żywienia. To obraz podobno jednego z lepszych ośrodków medycznych. Zero wsparcia psychologicznego a powiedzmy sobie szczerze - pacjenci w dużej części albo mają wyrok śmierci w ciągu kilku miesięcy lub zaledwie kilku lat!!! Chirurdzy są doskonali - mogę potwierdzić bo to niestety nie pierwsza wizyta w rodzinie, jednak mają pełne ręce roboty (niestety) i koncentrują się na ratowaniu życia na sali operacyjnej. Pielęgniarki robią co mogą, są oddane powołaniu i fachowe, ale jest ich za mało (wiec też nie mogą brać na siebie dodatkowych obowiązków). Natomiast administracyjnie to totalne zero. Każdy oddział ma obsługę administracyjną. To w niej powinny być zgromadzane informacje od lekarza prowadzącego, plan badań, zabiegów, dalszego leczenia. Te informacje powinny być przekazywane pacjentowi codziennie. Powinna podejść osoba i opowiedzieć co będzie dalej. Byłoby to wsparciem dla pacjenta bo wiedziałby na co czeka i jak długo i czy może coś jeść. Nic tak nie dobija jak niepewność i traktowanie przedmiotowe. Ułatwiłoby to też pracę i lekarzom bo nie tracili by cennego czasu do wykorzystania w zabiegach. Dlaczego na oddziale nie ma rutynowej wizyty psychologa? Przecież pacjent w obliczu śmierci i najczęściej złego stanu fizycznego sam nie poprosi o taką wizytę. Zwykle ma APATIĘ lub nawet DEPRESJĘ! Psycholog musiałby zresztą być wprowadzony w historię leczenia - czyli powrót do braku informacji. Wiem że można, bo jak się wchodzi na oddziały to z pokoju administracji najczęściej dochodzą dźwięki radosnych ploteczek więc czas jest. Brak tylko gospodarza który by zorganizował pracę. Dyrektor do wymiany?"

"Chciałbym pochwalić przecudowny personel i lekarzy od kolonoskopi i gastroskopi. Miałem dziś na 12 godzinę jednocześnie oba badania na raz i zapamiętacie mnie pewnie na długo. Mieli wiele cierpliwości do mnie, byłem bardzo zestresowany, miałem te dwa badania jednocześnie. Podejrzewano u mnie nowotwór jelita grubego i bardzo byłem od czasu zestresowany. Mimo 29 lat na karku bałem się tych badań i bardzo się denerwowałem. Szczególnie podczas tych badań. Ci lekarze i personel zapamiętają Mnie chyba na długo, bardzo się trząsłem. Doktor Pan Marek od Kolonoskopi pełen profesjonalizm podczas badania i bardzo podniósł na duchu, pielęgniarki tak samo, miłą rozmowa. Od Gastroskopi tak samo, Pan Doktor Stanisław też pełen profesjonalizm i podejście do pacjenta super. Aż mi głupio, że taki zestresowany byłem i panicznie się zachowałem. Też mnie pewnie na długo zapamięta. Pielęgniarki też bardzo miłe i podnoszą na duchu. Z mila chęcią tu wrócę kiedyś na leczenie. Super, że taka atmosfera i podnosicie na duchu luźną rozmową. Ukłony wobec wszystkich. 27 lipca jeszcze wrócę do Was na konsultację ☺️"