Teatr Wielki w Łodzi

"Teatr Wielki w Łodzi to świątynia sztuki jednak prowincjonalny j lotów. Prezentowane na tej scenie widowiska operowe czy baletowe wyróżnia warsztat wokalny w przypadku oper i warsztat taneczny w przypadku spektakli baletowych. Budynek zadziwia rozmachem ale scena nie jest przystosowana do wystawnych i dużych widowisk. Jakość przeciętna o czym świadczy pusta widownia po przerwie. Widzowie znikają w trakcie spektaklu. Orkiestra ma za głęboka fosę muzyka nie jest słyszalna z orkiestry, zastosowane jest nagłośnienie które daje mierny efekt. Do tego schody na widowni które są porażka zupełna można stracić i zęby i kręgosłup. Niby remont był ale jakość tego remontu poniżej oczekiwań."

"Klasa jak zawsze. Sztuka "Cyrulik Sewilski". Zaskoczyła scenografia, kostiumy i 5 kolorów w jakich utrzymany był cały spektakl. Klawesyn i gitara włączone do orkiestry oddały klimat czasów, w których rozgrywa się akcją. POLECAM."

"Teatr Wielki - Opera Łódzka. Niepowtarzalny klimat. Za chwilę będzie przebudowywane, pojawią się ławeczki, roślinność i inne atrakcje. Opera- po prostu trzeba pójść i obejrzeć spektakl by delektować się chwilą."

"Mam trochę wspomnień związanych z Teatrem na placu Dąbrowskiego. Chociaż widziałem większość spektakli operowych z lat 1977-1986, to jednak pamiętam najbardziej te, których ani wcześniej, ani później nie widziałem na żadnej scenie: Człowieka z La Manchy, Wolnego strzelca, oraz Manru. Za moich lat bywania, repertuar był zawsze ograniczony, jeśli chodzi o francuski to prawie nie istniał (w moich latach sporadycznie pokazywano tam Carmen i okazyjnie dano Żydówkę). Mozart był wtedy zupełnie nieobecny! Aż się nie chce wierzyć, że Fausta czy Don Givanniego nie grano przez wszystkie tamte lata..."